Jedyne tak duże miejsce, w którym można napotkać tak wiele roślin, a konkretnie drzew. Dominują brzozy, których białe konary idealnie pasują do specyficznej aury Lasu. Każdego dnia po zmroku można ujrzeć świetliste postacie wędrujące pomiędzy konarami. Żadna z nich nic nie powie, nie zwróci się do wędrowców, bowiem są tu tułające się po tym padole dusze, które zmierzają w stronę Drogowskazu. Legenda głosi, że gdy widma zaczną reagować na obecność żywych to znaczy, że zasłona oddzielająca te dwa światy została naruszona lub całkowicie przerwana.

Majestatyczna, choć nieco posępna budowla, która wydają się jednocześnie strzec Cmentarzyska i chować się w jego odmętach. Bardzo ciężko dotrzeć do tego miejsca, choć z dostrzeżeniem go nie ma większych problemu – właśnie za sprawą filarów wejściowych, które jarzą się błękitnym światłem. Mówi się, że światło to uwięzione dusze tych, którzy polegli w czeluściach Solas i zostali na wieki wieków skazani na rolę wartowników. Najpopularniejsza teoria zakłada, że w samej budowli mieścił się zakon zaklinaczy świetlistych artefaktów. Pewnego razu zaczęli prace nad najpotężniejszym z nich – takim, którego moc przewyższyła by samych bogów. Nikt więcej o nich nie usłyszał i zakłada się, że spadł na nich gniew boży. Jak jest naprawdę – o dziwo, nikt nie wie.

Pomiędzy groźnie wyglądającymi skałami i stromymi skarpami nagle przebija słabe, bardzo ciepłe światło. Pulsuje zachęcająco, zdaje się jakby mogło ukoić każde serce, zaleczyć każdą ranę z przeszłości. Nie jest to prawda, naturalnie, jednakże jeśli uda się przekroczyć czerwony mostek świątynny i tak można czuć się szczęściarzem. To właśnie tutaj ukrywa się świątynia Kirin, gdzie kapłanki strzegą równowagi wymiarów. Bardzo ciężko jest znaleźć to miejsce, bo jeśli kapłanki nie będą tego chciały to najlepszy kompas i czar wykrycia nie pomogą śmiałkowi. Sama świątynia jest wykuta w kamieniu, wypełniona przyjemnym światłem, choć próżno szukać jego źródła. Skromna jak na miejsce sakralne, jedynie złote, mocno podświetlone ogniem posągi bóstwa są jakąkolwiek namiastką przepychu.