Twierdza, której widoczna jest jedynie fasada, gdyż cała reszta budowli jest wrośnięta w ogromne drzewo. Biały kamień lśni majestatycznie w tej opuszczonej budowli, a w każdym zagłębieniu i na każdej rzeźbie powstały gniazda orłów – stąd też nazwa. Niewiele pomieszczeń da się obecnie zwiedzić – część jest zawalone, inne zaś roślinność porosła w takim stopniu, że oględziny niewiele dadzą. W czasach swej świetności Orle Gniazdo zapewne było fantastycznym przykładem architektury, która starała się współgrać z lasem. To, co najważniejsze to przejście, otwarte wrota pomiędzy wielkimi korzeniami. Już na wejściu widać wiele rozstajów i stromych schodów uformowanych przez korzenie oraz kamienie. Kryształy oświetlają drogę, choć nadal jest to półmrok, w którym nietrudno o potknięcie.

Bardzo charakterystyczne miejsce, do którego dotarcie podobno przynosi szczęście. W głębi puszczy znajduje się jedyne w swoim rodzaju drzewo – o kolorowych liściach i jarzących się ciepłym światłem owocach. Wśród korzeni szumi strumień, a dookoła pięknie rozkwitają najróżniejsze gatunki roślin. Jest to miejsce chronione potężną magią ochronną, której każdy gest, każdy symbol celebruje życie samo w sobie. Niedopuszczalnym byłoby zabić jakąkolwiek żywą istotę w tym miejscu i nikt już nie pamięta co dzieje się z tymi, którzy o tym prawie zapomną. Owoce nie są jadalne, nawet nie powinno się ich zbierać, by nie naruszyć naturalnej formy drzewa. Mówi się, że parę dni spędzonych pod drzewem pozwala na uleczenie wszelkich chorób, nawet tych, z którymi nie radzi sobie żaden medyk czy eliksir. Zwierzęta przebywające w pobliżu są przyjaźnie nastawione, jakby znając świętą zasadę, która czuwa nad ich życiem.

Specyficzny dom wybudowany w jednej z najmroczniejszych części Puszczy. Nikt nie wie kto go wybudował ani jak dawno temu, gdyż świadkowie nie są zgodni co do opisów stanu tejże konstrukcji. Czasem dookoła domu panuje zupełna, przytłaczająca wręcz cisza, a czasami do naszych uszu dojdą strzępki rozmów czy nawet szczekanie psa. Wiadomo, że miejsce nie jest opuszczone, jednakże jedyny ocalały był w stanie powiedzieć tylko o wielu piętrach wgłab ziemi. Przy próbie wyciągnięcia jakiejkolwiek innej informacji dostawał ataku paniki i próbował targnąć się na własne życie, więc zlitowano się nad nim i usunięto mu część wspomnień. Istnieje całe mnóstwo legend i przypowieści związanych z tym miejscem i wciąz ciężko określić, które z nich są prawdziwe lub chociaż mają w sobie ziarnko prawdy.

Znane też jako Moczary Zakochanych. Jak wiadomo same w sobie bagna są bardzo niebezpiecznym i zdradliwym terenem, gdzie każdy nieostrożny krok może zakończyć się mało przyjemnym zgonem. Tutaj jednak mamy do czynienia z miejscem silnie magicznym, które wprost uwielbia wykorzystywać największe pragnienia i tęsknoty podróżnych. Ktoś ze słabą wolą na pewno ujrzy wśród oparów ukochaną osobę, utraconych bliskich lub dawno zaginione, drogie przedmioty majaczące między pnączami. Nic bardziej mylnego, jest to zwykła iluzja, która zwodzi nieszczęśników, by oddali się w objęcia mokradeł – i wielu faktycznie tak kończy. Z tego też powodu żyje tu wiele drapieżników i padlinożerców – również wśród roślin. Poleca się zabieranie amuletów chroniących umysł na wycieczki do tego przybytku bielejących kości pomiędzy rozkwitającą zieleniną.